|
||||||||
De wat oudere muziekkenners onder ons zullen misschien nog wel weten dat de Canadese muzikant David Clayton-Thomas gedurende een periode van twintig jaar van 1984 tot 2004 de leadzanger was van de Canadees-Amerikaanse jazzrockformatie ‘Blood, Sweat & Tears’. Hij werd zelf opgenomen in de Canadese ‘Music Hall Of Fame’ en het door hem geschreven liedje “Spinning Wheel” waarmee zijn band in 1968 een wereldhit scoorde kon ook op een award rekenen in de Canadese ‘Songwriter’s Hall Of Fame’. Voor die periode van 20 jaar bij ‘Blood, Sweat & Tears’ was hij ook al bij deze groep aangesloten van 1968 tot 1972 en van 1974 tot 1981. In de tussenperiodes had hij enkele soloalbums uitgebracht waarop zijn eigen composities te horen waren en ook na 2004 bleven de soloplaten elkaar in sneltempo opvolgen met het album “Mobius” in 2018 als laatste release in het rijtje van 15 soloplaten. Nu komt deze inmiddels 78-jarige singer-songwriter opnieuw met een nieuwe plaat op de proppen die “Say Somethin’” als titel kreeg en uit tien nieuwe zelfgeschreven liedjes bestaat. In de songteksten heeft hij het over actuele thema’s zoals het snel veranderende klimaat, immigratie, politiek, de controversiële wapenwet in de USA en sociale media die toch tot meer eenzaamheid lijken te leiden. Dat David Clayton-Thomas op latere leeftijd zeker nog heel zinvolle dingen te vertellen heeft blijkt o.a. uit de twee songs van “Say Somethin’” die we op de video’s meegeven: tweede single “The System” en de lyrics video van het nummer “The Circus”, één van de beste songs op deze plaat. Andere songs die voor meerdere afspeelbeurten in aanmerking komen zijn het muzikale eerbetoon aan de vorige Amerikaanse president in “Dear Mr. Obama” naast het erg mooie walsje “King Midas” en het tegen de bloedige schietpartijen en massale wapendracht in Amerika protesterende “Never Again” dat als eerste single uit dit album werd uitgebracht. Voor het componeren van de muziek en voor het opnemen van de songs in de studio in Toronto kon David Clayton-Thomas een beroep doen op Lou Pomanti die keyboards en accordeon speelde, Eric St. Laurent die het gitaarwerk verzorgde, Marc Rogers die op basgitaar speelde en Davide Di Renzo die drums en percussie voor zijn rekening nam. We hoeven wellicht niet meer echt mee te geven dat een singer-songwriter die meer dan vijf decennia actief is met “Say Somethin’” alweer een uitstekende nieuwe plaat heeft afgeleverd. Maar overtuig u hierover misschien best zelf door eens aandachtig naar de tien betekenisvolle songs op dit album te gaan luisteren. (valsam)
|
||||||||
|
||||||||